W ciągu prawie dwudziestu lat, które spędziłam na Półwyspie Apenińskim, doświadczyłam zaskakujących doznań kulinarnych, próbując wymyślnych specjałów „Di Lusso” w sztywnych, wielogwiazdkowych restauracjach, jak i prostych dań w drewnianych knajpkach nad brzegiem morza. To stało się moim największym włoskim przeżyciem. Włosi to ich „mangiare” (spożywanie) tak celebrują, tak się tym zachwycają, że dla niektórych z nich jest najważniejszym celem w życiu i największym powodem do dumy.
To, co zupełnie zanika w naszym kraju – kuchnia regionalna – tam jest pielęgnowane i wzbogacane każdego dnia.
Aby w pełni docenić całe bogactwo kuchni śródziemnomorskiej , trzeba poznawać ją od podstaw, od potraw bardzo klasycznych i prostych, i takie będę preferowała w naszych spotkaniach.
Wiosna w kuchni śródziemnomorskiej to przede wszystkim zieleń. Zieleń dzikich szparagów (tych cieniutkich, a jakże smakowitych), zieleń karczochów, tak mało znanych w naszym kraju, ale przede wszystkim to zieleń bazylii, niezastąpionej królowej włoskich przypraw.
Czymże byłyby kulki białej mozzarelli nieprzystrojone jej listkami lub sos pomidorowy pozbawiony bazyliowej woni…
Ale prawdziwym wiosennym rarytasem są jadalne kwiaty cukinii nadziewane serami i smażone w naleśnikowym cieście… Albo porozrzucane i zapieczone w pizzy, paluchy lizać… Coraz częściej można odnaleźć te kwiaty też i na naszych bazarach. Wystarczy tylko uzbroić się w cierpliwość i poszukać, bo smak mają niezapomniany.
Już w Poniedziałek Wielkanocny następuje na Półwyspie Apenińskim otwarcie sezonu grillowego, o miesiąc wcześniej niż w Polsce, ale nie wieprzowinka króluje na włoskich rusztach, ale jagnięcina i baranina pod każdą postacią.
Nasze spotkanie ze śródziemnomorską kulinarną wiosną zaczniemy od pesto (zielony sos z bazylii, parmezanu i orzeszków piniowych) i Frittaty (zapiekanki jajecznej z dzikich szparagów), aby następnym razem pofantazjować trochę na temat kwiatów cukinii i innych wegetariańskich cudów kuchni śródziemnomorskiej… Kurminka zaprasza… Buon Apetito!